Wednesday, December 20, 2006

બે મુકતક....
બસ કરચલીઓ હવે દેખાય છે
જે સપન તૂટ્યાં, બધાં ભૂલાય છે.
એ સતત બદલાય છે, કાચીંડા શો!
માનવી ચેતન કદી સમજાય છે ?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ભીંત ફાડી યાદ તારી ઊગતી
આ હ્રદયને કેટલું સમજાવું હું ?
એક ટહુંકો કાનમાં બેસી ગયો,
યાદની વણજાર શે, અટકાવું હું?

હંમેશ મુજબ અભિપ્રાય અનિવાર્ય છે..

જય ગુર્જરી,
ચેતન ફ્રેમવાલા

4 Comments:

Blogger વિવેક said...

ભીંત ફાડી યાદ તારી ઊગતી
આ હૃદયને કેટલું સમજાવું હું ?
એક ટહુકો કાનમાં બેસી ગયો,
યાદની વણજાર શેં, અટકાવું હું?

- સરસ વાત...

10:43 PM  
Anonymous Anonymous said...

એ સતત બદલાય છે, કાચીંડા શો!
માનવી ચેતન કદી સમજાય છે ?

11:24 PM  
Anonymous Anonymous said...

એ સતત બદલાય છે, કાચીંડા શો!
માનવી ચેતન કદી સમજાય છે ?

વાહ!

આ વાત પરથી એક શેર યાદ આવી ગયો....

બદલાઇ જતા ચહેરાઓ નો રંજ શા માટે
અરીસામાંય દેખાય મને ચહેરા નવા નવા

-હેમંત

11:29 PM  
Anonymous Anonymous said...

કાચીંડો તો પાછો પોતાના મૂળ સ્વરૂપમાં પાછોયે ફરે છે પણ માનવ પાછો ફરે છે ખરો?

9:08 PM  

Post a Comment

<< Home